|
جىلان باۋىر قامشى جاتتى يرەڭدەپ،
جىلان ءتىلدى وت سويلەدى سۇيرەڭدەپ.
سارعالداقتار زارەسى ۇشىپ،
ءۇرپيىپ،
سارى جەبەلەر قورامساقتان قىلتيىپ،
ەنتەلەسىپ ەكى جاق بوپ ەل تۇردى،
ەكى شەشەن ورەكپىدى،
جەلپىندى.
- ءيا، - دەدى توراعاسى،
زامان-اي،
جۇرت جىم بولدى،
قۇلاققا ۇرعان تاناداي. -
جاتىرلاستىڭ جاۋ بولعانىن كورگەن كىم،
ءبىر شال ەدى بابالارىڭ سەندەردىڭ.
ءتوس قاعىسىپ تاراسىڭدار، شەشەندەر،
سول شال كوردە تىنىش جاتسىن دەسەڭدەر.
ەركەلەسە - سەن اعاسىڭ،
ءىنىڭ بۇل،
ءاي، الاشتىڭ ازاماتى، ءتۇبىڭ ءبىر.
...قۇشاقتاستى بيلەپ كەپ،
جىلان باۋىر قامشى قالدى يرەكتەپ.
قازاق-اتا جۇرگەن جەرى جىر-اڭىز،
تاعى بىردە بىلاي دەپتى ءبىر ابىز:
- ساباڭا ءتۇس،
سالقىن ۇيگە ءجۇر، ەرىم،
تۇنىمەنەن كۇي تىڭداسىن تۇمەنىڭ.
اق تىلەكپەن ويانالىق تاڭدا ءبىز،
ءتۇبىمىز ءبىر،
قانىمىز ءبىر اندامىز...
قازاق-اتا جاقىن ەتىپ الىستى،
بارشا جۇرتپەن ءتوس قاعىستى، تابىستى.
بۇگىنگى جىر -
جىلان باۋىر تانكتەر،
جىلان باۋىر قامشىنى ايتسام، جالىقتى ەل.
جىلان قۇيرىق راكەتا ىسقىرىپ،
ۇيقىسىنان وياندى جەر قىستىعىپ.
- ەسكى ۇعىم عوي مۇنىڭ، - دەدى ءبىر مىقتى، -
تىم جالاڭداۋ تۇسىنەسىڭ تىرلىكتى.
توقىراۋدىڭ سۇرعىلت، سۇرقاي ۇرانى
قالاي سەنى جالىقتىرماي ءجۇر ءالى.
- بۇگىنگى ءسوز باسقا شىعار، راس، - دەدىم، -
ىلعي كەش قاپ جۇرەتۇعىن قاسقا ەدىم. -
دەدىم داعى، تەز اۋىستىم بۇل كۇيدەن،
Heگe ىڭعايعا جىعىلام-ەي ىلعي مەن.
«ويلاپ تۇرساق، جوققا سەنىپ كەلىپپىز،
ەسكىلەردى جاڭارتالىق»، - دەدىك ءبىز.
ەسكى تولعاۋ،
ەسكى عۇرىپ،
ەسكى ۇعىم،
جاڭارام دەپ لاعىپ كەتسەم، كەش بۇگىن.
سول كەزدە دە تۋىستىققا تالپىنساق،
و، توقىراۋ، سەنسىڭ ناعىز التىن شاق!
ءسوزىم دە ەسكى،
ايتسام ءسال-ءپال جاڭالاپ،
ءتۇبىمىز ءبىر ادامزاتپىز، جاماعات.
ءبىزدىڭ حالىق - شۇباي تارتقان كوش دەڭىز،
كوشتى ىلعي دا تۇگەندەيمىز كەشكە ءبىز.
ءار اسۋدان اسقان سايىن،
ءبىر تەڭى
ءتۇسىپ قالدى.
قانداي ادەت بۇل، تەگى؟!
«ءبىلىپ تۇرمىن،
بوسقا كۇيدىڭ...
اقتار ەم،
ءبىزدىڭ ەلدىڭ بالاسىسىڭ، اتتەگەن.
اقتار ەدىم،
اقتاعانداي جۇرتتى مەن،
اتالاس دەپ عايباتتايدى قىرت كىلەڭ»، -
دەپ اعاسى جۇباتقاندا ءىنىسىن،
تۋىستىق دەپ ۇقتىرادى مۇنىسىن.
الدەقاشان قۋراپ قالعان سۇيەگى
اتانى ويلاپ،
مەنىڭ جانىم كۇيەدى.
اعاي جومارت،
جۇرگەن جەرى توي ەدى،
قوي، قوي، بالام،
مەنى تىڭدا، قوي ونى.
جەتى اتاڭدى ۇيرەتەيىن، كوكەشىم،
جەتى جۇرتتىڭ قامىن جەر مە ەكەسىڭ.
ءالى تالاي جاڭارۋلار جولىعار،
ءبىزدىڭ كوشتىڭ سان قۇبىلار ءجونى بار.
كوش جولىندا، ءوزىڭ قالىپ كەتسەڭ دە،
العا وزدىرار ابزال ۇعىم كوپ سەندە.
كوشىڭ كەتەر
الىس، الىس شىعانداي،
جولى قايسى،
ءورى قايسى - ۇعا الماي;
ءبىر بايلامعا كەلىپ اقىر، بولدىرىپ،
ەسكى ءسوزدىڭ ەستىلىگىن سوڭ ءبىلىپ:
«بارىپ، بارىپ ورالاتىن قونىسى،
ەسكى جۇرتتىڭ ەسكىرمەگەن سونىسى»، -
دەپ قويىپ ءبىر،
ايتىپ زامان كەڭدىگىن،
وزىمە ۇكساپ وتىرارسىڭ سەن دە، ۇلىم...
|
