كۇندە ۆەرميشەل جەي بەرگەن سوڭ، ايەلىم: «قاشان بايىپ كەتەمىز؟» - دەي بەرگەن سوڭ، الدىما قورا-قورا قوي كەلدى، قىسقاسى، ميىما كەرەمەت وي كەلدى. ايەلىم، بالا-شاعاممەن كەشكە «اپىر-توپىر» تويحاناسىنا باردىق.

ەسىك الدىندا تۇرعان ءبىر ايەل: «سىزدەر كىمدەر بولاسىزدار؟» - دەپ سۇراعان ەدى، «قۇدالار جاقتانبىز!» - دەي سالدىم. ايەل ىم قاعىپ ەدى، ءبىر جىگىت زۋىلداپ وتىرىپ، ءبىزدى تورگە وتىرعىزدى. قاشانعى ۆەرميشەل جەي بەرەمىز؟ وي، راحاتتانىپ تويدىق! توي باستالماي تۇرىپ، الدىمىزدى جىلان جالاعانداي، شايتان شاشىن تاراي، بىزگە ءتىلىن شىعارىپ قاراعانداي ەتىپ تاستادىق. ايەلىمنىڭ شايناڭداعان اۋزى ماڭدايىنا شىعىپ كەتكەندەي ەكەن، ارەڭ توقتاتتىم. ەكى بالامنىڭ تويىپ تاماقتانعانى وسى شىعار؟  داياشى قىز الدىمىزعا ەكىنشى مارتە جال-جايا، قازى-قارتا اكەلدى. ايەلىم پاكەتىن ىڭعايلاپ جاتىر ەدى، قولىنان ۇستاي الدىم. - ءالى ەرتە، - دەدىم مەن. - سالايىق تا، قاشايىق، - ەرتە كەتىپ قالعانىمىز ۇيات ەمەس پە؟ - ءبىز ۇيالمايمىز! - دەدى ايەلىم.

پاكەتكە سالىپ، داستارحاننان تۇك قالدىرماعان ايەلىم، تىسقا شىعىپ كەتتى. شىلىم شەگەتىن بولىپ، كەيىندەۋ مەن دە شىقتىم. قۇداي ءوزى كەشىرسىن، بۇل توي سوتتىڭ بالاسىنىڭ ۇيلەنۋ تويى ەكەن. ۇيگە بارىپ، راحاتتانىپ تويدىق. ەندى مەن تويحانالاردىڭ ءتىزىمىن جاساي باستادىم. پوليتسيا باستىعىنىڭ ەلۋ جىلدىق مەرەي تويىنا شاقىرماسا دا، شاتىمىزدى شاپاتتاپ، جەتىپ باردىق! بۇل جولى پاكەت ەمەس، ريۋكزاك، شابادان الىپ باردىق. ناعاشىم ورگاندا ىستەپ، زەينەتكە شىققان. سونىڭ فورماسىن كيىپ باردىم. «كوللەكتيۆتەنبىز» دەپ قويامىن. بۇل جولى دا جايپاپ بارامىز. قولمەن ەمەس، ەڭكەيىپ الىپ، اۋىزدى سالاتىن بولدىق. جەم جەۋگە كەلگەن اتتار سياقتى. قايتەمىز ەندى، ايلىعىم ەشتەڭەگە جەتپەيدى، قىمباتششىلىق قىلعىندىرىپ بارادى. كوڭىلىم جايلانىپ، ۇرتىم مايلانىپ، كونياكتان دا ءىشىپ وتىرمىن. ءبىر كەزدە، اسابا ۇجىمداستاردى ورتاعا شاقىردى.  ءسوز كەزەگى ماعان كەلدى.

- مىنا باستىعىمىز وبشىم، وڭباعان ادام! - دەدىم مەن. اسابا اڭ-تاڭ. - قويىڭىز، دەپ قويادى. - دەيدى بىرەۋلەر. ال مەن سەنبەيمىن! - تىلەك ايتىڭىز! - دەدى اسابا. - باستىق ءىستى جابۋ ءۇشىن پارا الادى، قاراماعىنداعىلاردان اقشا جيناتتىرادى دەپ جاتادى بىرەۋلەر. كورە المايدى عوي! مەن سەنبەيمىن! - اعاسى، تىلەك؟ - داۆنو سوتتالىپ كەتەتىن ادام دەيدى بىرەۋلەر. - تىلەك؟ - تەزىرەك تۇرمەدە وتىرۋىنا تىلەكتەسپىن. مۇنداي توپاستارمەن «جاڭا قازاقستان» قۇرا المايمىز! درەلمەن بەتىن تەسە المايسىڭ، بەتى قالىڭ! تەك تۋىستارىن قىزمەتكە الىپ جاتىر! «امانات» پارتياسىنان شىعارىپ تاستاۋ كەرەك! - دەگەنىمشە، كۇزەتشى جىگىتتەر ماعان قاراي جۇگىرىپ كەلەدى ەكەن، «قاتىن، قاشتىق! دەپ داۋىستاپ، يرەلەڭدەي جۇگىرىپ، تويحانادان اتىپ شىقتىم. ايەلىمنەن دە وزىپ كەتتىم. بالالارىم مەنەن وزىپ كەتتى. سودان، ءبىر جەر ءۇيدىڭ اۋلاسىنا كىرىپ كەتتىك، ءتۇن ىشىندە. ءبىر اعاشتىڭ باسىنا قالاي ورمەلەپ كەتكەنىمىزگە دە، تاڭ قالدىم.  كۇزەتشىلەر كەلىپ، الما اعاشىن سىلكىدى، توپ-توپ ءتۇسىپ قالدىق. ايەلىم تويدان الىپ ۇيرەنگەن عوي، قۇلاپ تۇسەردە ءبىر المانى جۇلىپ الىپ، جەردە جەپ جاتىر. مەن كەشىرىم سۇراپ، بالالارىم جىلاپ، بوتاداي بوزدادى. كۇزەتشىلەر «دارداي ادامسىز، ۇيالمايسىز با؟» - دەپ كەتىپ قالدى. نەگىزى، ءبىز ۇيالمايمىز، كەلەسى كۇنى پروكۋروردىڭ تويىنا بارامىز.

مۇحتار شەرىم

Abai.kz