باسى: عابيدەن

عابيدەن – 4

...پرەزيدەنتتىڭ الدىنان ءبىر سومكە اقشامەن شىقتىق. شىعا ساپ ارقايسى بەت-بەتىمەن كەتىپ جاتىر. مەن جازۋشىلار وداعىنا قاراي تارتتىم. ءبىر سومكە اقشانى قايدا تىعام، قايدا قويام؟ ارينە، عابيدەن اعانىڭ سەيفىنەن اسقان سەنىمدى ورىن بولۋى مۇمكىن ەمەس. بىراق، عابيدەن اعا ءبىر سومكە اقشانى وتە اۋىر تالاپپەن قابىلداپ الدى. «بۇل اقشانى قايتىپ مەنەن سۇرامايسىڭ! مەن كۇت دەگەن ۋاقىتقا دەيىن كۇتەسىڭ. ايتىلعان ۋاقىتتا ۇستىنە تاعى دا اقشا قوسىپ قالانىڭ ماڭايىنان ءۇي الىپ بەرەم» دەدى. «ولاي بولسا مەن كىشكەنە قاجەتىمە جارايتىن مولشەردە الىپ قالايىن» دەدىم... ەندىگى اڭگىمەنى ايتۋ ۇيات ە. سودان «قاجەتىمە جارايتىن مولشەردى» كۇنىگە بولماسا دا، كۇنارا كەلىپ الام دا تۇرام، الام دا تۇرام. اعامنىڭ «قاتال تالابى» ماعان جۇرمەدى. ەڭ سوڭىندا ورتالاعان سومكەمدى قولىما ۇستاتىپ تۇرىپ: «ەندى قايتىپ ماعان كەلمە!» - دەدى. بۇل قاتال تالاپتىڭ دا ورىندالا قويۋى نەعايبىل ەدى.

ءبىر كۇنى جۇمىس اياعىندا جازۋشىلار وداعىنىڭ ءبىرىنشى قاباتىندا ايلىق العان «قازاق ادەبيەتى» گازەتىنىڭ جىگىتتەرىن كۇتىپ تۇر ەدىم، ەكىنشى قاباتتان عابيدەن اعا ءتۇسىپ كەلە جاتىر ەكەن. اعانىڭ كوزىنە تۇسپەۋگە تىرىسىپ جۇرگەنىمە ءبىراز ۋاقىت بولعان. قاباعى قاتۋ كورىندى. ماعان «ءجۇر» دەدى. مەن ىلەسىپ ەسىك الدىنا شىقتىم. سول كۇنى عابيدەن اعانىڭ شوفەرى كورىنبەدى. عابيدەن اعا بىردەن ابىلايحان داڭعىلىنا شىعىپ تاكسي ۇستادى. تاكسي تەز توقتادى. تاكسي جۇرگىزۋشى باسقا ۇلت وكىلى ەكەن. ورىسشالاپ ءبىر ادرەستى ايتىپ ەدى، اناۋ باسىن يزەدى. ماعان كولىكتىڭ الدىڭعى جاعىنا وتىر دەدى. سودان ۇزاق ءجۇرىپ «الما اراسان» باعىتىنداعى جولعا كوتەرىلدىك. ءبىر مەزگىلدە «اركوبالەنو» دەگەن مەيرامحانانىڭ الدىنا كەلىپ توقتادىق. مەيرامحانانىڭ الدى ىعى-جىعى مول كولىك ەكەن. عابيدەن اعا تاكسيشىگە ەكى ساعاتقا اقشا تولەدى. عابيدەن اعانىڭ قيمىل-ارەكەتى مەن بۇگىنگى مىنەز-قۇلقى ماعان ءبىرتۇرلى بوپ كورىندى. عابيدەن اعا كولىكتەن ءتۇسىپ بەس-التى قادام جاساپ كەيىن قاراي كىلت بۇرىلىپ ماعان كەلدى دە، قالتاسىنان بۇكتەۋلى ءبىر قاعازدى شىعارىپ: «ەكى ساعاتتا شىقپاسام، وسى ادامعا حابارلاساسىڭ» دەدى دە، مەيرامحاناعا قاراي ءجۇرىپ كەتتى. مەنى تۇسىنىكسىز ۇرەي بيلەدى. تىزەم دىرىلدەپ كەتتى. كولىكتەن شىعىپ شىلىم شەكتىم. ويىما نەشە ءتۇرلى نارسەلەر كەلدى. قاعازدى اشىپ وقۋعا بىرنەشە رەت وقتالدىم. بىراق، بەيمالىم ءبىر قۇدىرەت قاعازدى اشىپ كورۋگە جەتەتىن جاعداي بولسا جاقسىلىق بولمايتىنىن سەزىندىرگەندەي بولدى. ۋاقىت تابانداپ قالعانداي وتپەي قويدى. ءبىر ساعات ازەر بولدى. مەن ون رەت شىلىم شەكتىم-اۋ دەيمىن. مەندەگى قوبالجۋ ءتىپتى تاكسيشىگە ءوتىپ كەتكەندەي ەدى. ول دا ساعاتىنا ءجيى قاراي باستادى. كوزىمىز مەيرامحانانىڭ ەسىگىندە. ءبىر كەزدە عابيدەن اعا شىعىپ كەلە جاتتى. مەنىڭ كۇرسىنگەنىمدى تاكسيشى انىق ەستىدى. عابيدەن اعا كولىكتىڭ ارتقى ورىندىعىنا كەپ جايعاستى. تاكسيشىگە قاراپ «ۇيگە» دەدى. ءبىر اۋىز سوزىندە كوپ ماعىنا سىيىپ تۇر ەدى. تاكسيشى ءۇيدىڭ ادرەسىن سۇراعان جوق. باعاناعىعا قاراعاندا داۋىسى انىق، كوڭىلى شيراق سەكىلدى سەزىلدى. عابيدەن اعا وسى مەيرامحاناعا باسى بايگەگە تىگىلىپ كەلگەن سياقتى كورىندى. ەندى يىعىنان ءبىر جۇك تۇسكەن سياقتى. ماعان قولىن سوزدى. بۇكتەۋلى قاعازدى الىپ اشىق تەرەزەدەن تاستاي سالدى. سونىمەن بۇكتەۋلى قاعازعا جازىلعان جازۋ مەن ءۇشىن ماڭگى جۇمباق قالپىندا قالدى...

ۇنەمى وسى مەيرامحانانىڭ قاسىنان وتكەندە سول ءبىر تىلسىم ءتۇن ەسىمە تۇسەدى. كەيىن كەلە بۇل مەيرامحانا سول ۋاقىتتاردا راحات اليەۆتىڭ يەلىگىندە بولعانىن ەستىگەم...

عابيدەن – 5

وسىدان ەكى جىل بۇرىن عابيدەن اعانىڭ كىشى ۇلى شىڭعىس حابارلاستى. «اعا، ءسىز پاپام تۋرالى بىلەدى ەكەنسىز. كىتابىنا العى ءسوز جازىپ بەرەسىز بە؟» دەپ ءوتىنىش ايتتى. جەڭىل-جەلپى سىلتاۋ ايتىپ سىتىلىپ كەتتىم. ەكى جىلدان بەرى شىعىس جاقتان اقىن ەرمەك دايىرباەۆ ءىنىم قولقالاپ ءجۇر. ونىڭ دا بۇيىمتايى، وسى عابيدەن اعا تۋرالى ەستەلىك جازىپ بەرگەنىمدى قالايدى. وعان  سىلتاۋ ايتپاسام دا، بۇل تاقىرىپ مەن ءۇشىن وتە اۋىر ەكەنىن ەمەۋرىنمەن سەزدىرگەم...كەشە شىڭعىس ءىنىم تەلەفونىما حابارلاما جىبەرىپتى. «پاپامنىڭ زاتتارىن اقتارىپ وتىرسام، مىنا ءبىر قۇجاتىنىڭ اراسىنا ءسىزدىڭ فوتوڭىزدى سالىپ قويىپتى» دەپ قۇجاتتىڭ اراسىنا سالعان مەنىڭ ءۇش تە ءتورت فوتومنىڭ سۋرەتىن قوسا سالىپ جىبەرىپتى. تولقىدىم. سودان قولعا قالام الدىم. اڭگىمەنىڭ باس جاعىندا دا ايتتىم عوي، عابيدەن اعاعا بايلانىستى ەستەلىك تەك مەنىڭ قىم-قۋىت، الاساپىران، پىشاق جۇزىندە جۇرگەن كەزدەرىممەن سايكەس كەلەدى. عابيدەن اعا تۋرالى جازۋدان باسىمدى الا قاشاتىنىم دا سوندىقتان ەدى.

عابيدەن اعا جازۋشىلار وداعى حاتشىلىعىنىڭ ورىنباسارلىعىنا سايلانعان جىلعى جاز مەنىڭ جەكە باسىم ءۇشىن ءتۇرلى اۋىرتپالىقپەن ءوتتى. ونى ايتۋ ماڭىزدى ەمەس. مەنىڭ «دارۋىشتىك» عۇمىرىم باستالدى. بۇل عۇمىر باجايلاپ قاراسام بۇرىنعى عۇمىرىمنان كوپ وزگەشەلىگى جوق. مەن كەڭسايعا شىعىپ كەتتىم. كەڭسايدىڭ باسىنان الماتىعا قاراپ تۇرۋدىڭ عانيبەتىن ءسىز سەزە الاسىز با!؟ اسىرەسە جەر قازىپ بولىپ، ءۇستى-باسىڭنىڭ توپىراعىن قاعىپ... شىندىعىندا دا، كەڭسايداعى جەر قازۋشىلار مەنى ەشقانداي جاتىرقاماي قابىلدادى. سولارمەن بىرگە ءىشىپ، بىرگە جەپ، ءار شارۋامىزدى ىقتياتتاپ بىتىرگەنىمىزگە بىرگە قاناعاتتاناتىن ەدىك. ءبىر كۇنى باۋكەڭنىڭ، ءبىر كۇنى مۇقاعاليدىڭ، بىردە جۇمەكەن، بىردە جۇماتايدىڭ باسىنا تۇنەيمىن. ولارعا ءوز ولەڭدەرىن وقىپ بەرەم. جەر قازاتىن جىگىتەردىڭ ۇيلەرى بار. ولار شارۋاسى بىتكەن سوڭ قايتىپ كەتەدى. جەر قازاتىن جىگىتتەر ولار ول جەردەگى مۇقاعاليدى دا، جۇمەكەن مەن جۇماتايدى دا مەنەن ارتىق بىلەدى. ولار ماعان ولەڭ وقىتادى. مەن تۇتاس كەڭسايعا ولەڭ وقيمىن. ءتۇن بالاسى كەڭساي تۇتاس مەنىڭ يەلىگىمە وتەدى. ول جەردە ارۋاقتار مەن مەن عانا قالام.

ازا بۇلتى  قازا جاسىن توككەندە،
جاز با، كۇز بە، ءجا، بولماسا كوكتەمدە.
كۇرەگىن اپ كور قازاتىن كۇرسىنىپ،
ءبىر ءازىز جان دۇنيەدەن وتكەندە.

جانارىنان تالاي مارتە شىق قۇلاپ،
قۋ فانيدەن شىنشىل ءارى قۇتتىراق،
سان جاقسىنى جايلى ورىنعا جايعاعان
ونىڭ شەنى مينيستردەن مىقتىراق.

كورەم دەسە، ءتاڭىرىنىڭ كوزى كوپ،
كىمنىڭ الدىن كىمدەر بولجاپ سەزىپ ەد؟
ول قايتقاندا جۋىپ جاتتى دەنەسىن
(بۇل ءتۇسى عوي) قاجى راتبەك ءوزى كەپ.

اقىرى ەندى ءسوزدىڭ باسىن اشقاسىن،
اق شاشىن دا سىيلاماي-اق، قاسقاسىن.
سورعا بىتكەن سۇيرىك ءتىلىم، سۇيرەڭدە،
قۇدايدان تەك قاقپايتۇعىن باسقاسىن.

ءبىز سالعاندا ساداقانىڭ جارىسىن،
ول اسپانعا ءتۇرتتى ساۋساق،
نانى ءۇشىن.
قايدان جىرتسىن قايىرشىلار سودان سوڭ
ءدىن مۇسىلمان بالاسىنىڭ نامىسىن.

ال الگى جان قابىل بولماي تىلەگى،
يىعىندا باسى سىنعان كۇرەگى.
كوزىن جۇمسا، تانىس زيرات ىشىندە
ءۇي سالاتىن  جەر تابا الماي جۇرەدى...

... ەرلان مەنى مەڭدەكەشتىڭ باسىنان تاۋىپ الدى. ەرلان - عابيدەن اعانىڭ شوفەرى. كولىكتەن تۇسە ساپ ماعان قاراي ەمپەڭدەپ جۇگىردى. كەلە ساپ قۇشاقتادى. «بۇگىن ەكىنشى كۇن سەنى ىزدەپ جۇرگەنىمە. عابيدەن اعا سەنى «تاپپاي كەلمە،-دەدى» دەيدى. مەن بىردەن «بارمايمىن!» دەدىم. «ول سەنىڭ وسىلاي ايتاتىنىڭدى ءبىلىپ وتىر. كەلمەسە ءوزىم بارام. ءوزىم بارسام سول جەرگە كومىپ كەتەم دەدى»،-دەيدى ەرلان. «نە، مەن بارسام، باسىما التىن شاتىر تىگە مە ەكەن؟» دەپ كۇبىرلەپ كولىككە قاراي قوزعالدىم. بۇل، شىنىندا دا، مەنىڭ قاتتى شارشاپ جۇرگەن كەزىم ەدى. سانامدا داعدارىس تۋعان، تىرىلەردەن قاراپتان-قاراپ بەزىنە باستاعام. جاقسىلاردىڭ ءبارى ارگى بەتكە كوشىپ كەتكەندەي حالدە ەدىم. اقيقات پەن شىندىقتان اداسىپ قالعانداي، ادامداردىڭ ەكىجۇزدىلىگىنەن كوڭىل كەسەسى قاۋساپ قالعانداي. ءومىر بويى دۋانا بوپ كۇن كەشپەسىم دە انىق ەدى. قايتادان تومەنگە تۇسۋگە تۋرا كەلدى. قيماس، اسىل، تازا دۇنيەم كەڭسايدىڭ باسىندا قالىپ بارا جاتقانداي بولدى.

كەيىن بىلگەنىمدەي عابيدەن اعا سول كەزدە كومپوزيتور تىلەس قاجىعاليەۆتىڭ جەرلەۋىنە كەڭسايعا بارعان ەكەن. مەنى كەڭسايدا سىرتىمنان كورىپ قالىپتى. قالىڭ جۇرتتىڭ اراسىندا مەنى قايتادان تاپپاي قالسا كەرەك. ول كەزدە مەنىڭ كەڭسايعا قونىپ، كەڭسايدا تۇنەپ جۇرگەنىم ادەبي ورتاعا تاراپ تا كەتكەن بولاتىن...

عابيدەن – 6

سونىمەن سولاي، ءبىر سىدىرعى كۇندەر ءوتىپ جاتتى. ءبىر كۇنى عابيدەن اعاعا بارىپ، ءبىر قىزبەن ۇيلەنەيىن دەسەم، بىرگە تۇراتىن جەر تاپپاي جۇرگەنىمدى ايتتىم. عابيدەن اعا مەنى ماشيناسىنا مىنگىزىپ الىپ، سەيفۋللين كوشەسىنىڭ بويىنداعى ءبىرىنشى الماتى جاقتاعى ءبىر جاتاقحاناعا الىپ باردى. ءوزى ىشكە كىرىپ سويلەسىپ شىقتى دا، مەنى شاقىردى. جاتاقحانانىڭ كومەندانتى ايەل ادام ەكەن. ەرتەڭ كەلىپ ورنالاساتىن بولدىم. قۋانىشىم قوينىما سىيمادى. الايدا ەرتەرەك قۋانىپ قويعان سياقتىمىن. مەن سول كۇنى-اق كەشكە جاقىن «قۋانىشىمدى جاسىرا الماي» جەتىپ كەلگەم عوي. مەنىڭ شىن سيپاتىمدى كورگەن كومەندانت ايەل ول جاتاقحاناعا مەنى قايتا جولاتقان جوق. جازعان قۇلدا شارشاۋ جوق دەگەندەي، قايتادان عابيدەن اعاعا كەلدىم. عابيدەن اعا; «كەلىندى اكەپ كورسەت»،- دەدى. «اقىماققا بولمايدى اقىل ايتىپ، الداپ كەتەر كوزىڭدى باقىرايتىپ» دەپ مۇقاعالي ايتقانداي، مەنىڭ بەرەكەسىزدىگىمنەن عابيدەن اعانىڭ دا ابدەن «اۋزى كۇيگەن» بوپ تۇر عوي. ەرتەسىنە تولقىندى ەرتىپ كەلدىم. عابيدەن اعا «نە ىستەيسىڭ، اينالايىن؟» دەپ سۇرادى. «قىزدار ينستيتۋتىندا اسپيرانتپىن، ازداپ ولەڭ جازام»، دەدى تولقىن. «قانە، ءبىر ولەڭىڭدى وقىشى» دەدى عابيدەن اعا. تولقىن ولەڭىن مانەرلەپ وقىپ كەپ مىنا شۋماقپەن تۇيىندەدى:

تاياق بولىپ تيگەن تۇششى ەتىمە،
تاعدىرىمنىڭ تىك قارادىم بەتىنە.
شەبەر قۇداي شەڭبەر سىزىپ جاتقاندا،
ءبىر نۇكتەمىن شىعىپ قالعان شەتىنە.

عابيدەن اعا ريزا شىرايدا «داۋسىڭ جاقسى ەكەن» دەدى. سودان كەيىن وتباسى بولۋدىڭ وڭاي ەمەس ەكەنى جونىندە اڭگىمە تيەگىن اعىتا وتىرىپ جۇمىس ۇستەلىنىڭ سۋىرماسىن اشىپ ءجۇز دوللاردى ۇستەل ۇستىنە قويدى. دەمەك، مىنا ءجۇز دوللار بىزدىكى دەپ ويلادىم. عابيدەن اعانىڭ اڭگىمەسى قويۋلانا ءتۇستى. تاعى ءبىر ءجۇز دوللار الگى ءجۇز دوللاردىڭ ۇستىنە كەلىپ جايعاستى. سول كەزدە قاراپ وتىرماي: «اعا، ايتا ءتۇسىڭىز، ايتا ءتۇسىڭىز. بىزگە اقىل دا، اقشا دا كوپتىك ەتپەيدى» دەپ ەدىم، عابيدەن اعا بىردەن: «بولدى، وسىنى جەتكىزىڭدەر. كەلىن شىراق، مىنانى مىناعان بەرۋشى بولما» دەپ تاعى ءبىر ءجۇز دوللار قوسىپ تولقىنعا ۇستاتتى. ءبىز شىعا ساپ بىردەن «جەتىم بۇرىشقا» بارىپ العاشقى جولىققان اداممەن ساۋدالاسپاي، ءۇش ايعا پاتەر جالداپ، قالعان اقشاعا ازىق-تۇلىك پەن كەرەك-جاراق الدىق. كەلەسى كۇنى عابيدەن اعانى قوناققا شاقىردىق. «ساياحاتتىڭ» تومەنگى جاعىنداعى ەسيكسكايا دەگەن كوشە ەدى. ءنومىرىن ۇمىتتىم. عابيدەن اعا تەمىرشە سارىباەۆ ەكەۋى كەلدى. وزىمىزشە داستارحاندى مول قىلىپ جايعانبىز. جاڭا باس قۇراپ جاتقان اقىن داستارحانىندا شاراپ نەگە تۇرماسقا؟! تەمىرشە اعا مەن عابيدەن اعا بىزگە اق تىلەگىن ءبىلدىرىپ داستارحان يەسىنىڭ كوڭىلى ءۇشىن ازداپ ۇرتتادى. عابيدەن اعا ماعان: «ولەڭ وقى»- دەدى. «اعا، قوناقسىز عوي، ءسىز وقىڭىز»- دەدىم. عابيدەن اعا ۇزاقتاۋ ءبىر باللادا ما، پوەما ما وقىدى. جادى مىقتى ەكەن. كەيىن ىزدەپ ءجۇرىپ تاۋىپ الدىم. الگى ولەڭنىڭ باسى سۇراپىل باستالاتىن ەدى:

قوڭىر جەل جاسىل وڭىردەن،
جىبەكتەي سۋسىپ توگىلگەن.
ەنەسىن ەمگەن قۇلىنداي،
قارا جەر نۇرعا ەمىنگەن.

التى اي قىس جاتقان كوگەننەن،
بۇلاقتار بوسىپ جونەلگەن.
جاساۋلى كوشى كوكتەمنىڭ،
كەلىن بوپ كەلدى ولەڭمەن...
وسى ولەڭدەگى اسەم اۋەز سول كەزدە قۇيقامدى شىمىرلاتقان. ءالى دە اسەرى سولاي...

عابيدەن – 7

عابيدەن اعانىڭ الدى ادامنان بوسامايتىن ەدى. جازۋشىلار وداعىنىڭ ەكىنشى قاباتتاعى فوەسىندە سىمعا قونعان قارلىعاشتاي بوپ كۇنىگە ون بەس، جيىرما ادام عابيدەن اعانىڭ قابىلداۋىن كۇتىپ وتىراتىن. اعا سولاردىڭ ءبارىنىڭ ءتىلىن تابۋعا تىرىساتىن. ولاردىڭ ىشىندە قالامگەرلەر عانا ەمەس، باسقا دا ءتۇرلى الەۋمەتتىك توپتاعى ادامدار، ءتىپتى يت ارقاسى قياننان كەلىپ شارۋاسىن ايتاتىن ەگدە جاستاعى كىسى قاراسى مولدىعىنا تاڭداناتىنبىز. مۇمكىن، الدە، الماتى قالالىق كەڭەسىنە دەپۋتات بوپ سايلانعان كەزىنەن قالعان جاقسى ادەت پە ەكەن؟ ايتەۋىر ەل ماسەلەسىنە كەلگەندە ايانىپ قالمايتىن. ارا-اراسىندا عابيدەن اعانىڭ كابينەتىندە مەن بۇرىن كورمەگەن ءجۇرىس-تۇرىسى بوتەن، پاڭ، مىقتى سپورتشى ەكەنى انىق بايقالاتىن ءتورت-بەس جىگىت پايدا بولادى. سولار كەلگەن سايىن عابيدەن اعانىڭ كابينەتىنەن داۋلاسقان، دورەكى، داۋىس كوتەرە سويلەگەن ۇندەرى فوەگە ەستىلىپ قاپ جاتاتىن. بايقاسام، ءبىر ورتاق شەشىمى تابىلماعان داۋلى ماسەلە سياقتى. سول جىگىتتەر ءبىر كۇنى تاعى دا كەلدى. تاعى دا ۋ-شۋ بولدى. عابيدەن اعانىڭ حاتشىسى ديحان ءابىلوۆتىڭ كەلىنى گۇلسىم اپاي ەدى. مەن گۇلسىم اپايدىڭ الدىمنان شىعىپ توقتاتقانىنا قاراماي عابيدەن اعانىڭ كابينەتىنە كىرىپ باردىم. عابيدەن اعا ماعان ءمان بەرگەن جوق. تومەن قاراپ تەلەفوننان ءبىر ءنومىردى تەرىپ جاتىر ەكەن. ارگى جاق تەلەفون تۇتقاسىن كوتەرگەندە، عابيدەن اعا دا باسىن كوتەرىپ اشۋعا تولى الابۇرتقان داۋىسپەن: «الماز، مىنا كۇشىكتەرىڭدى الىپ كەت! ەندى كەلسە قايتا الماي قالادى. تىرسەگىن قيام!» دەدى دە، تەلەفون تۇتقاسىن لاقتىرا سالدى. اشىق تۇرعان ەسىكتەن «كۇشىكتەردىڭ»  باسى سالبىراپ بىرتىندەپ شىعا باستادى. ماعان اۋزىندا كىلتى تۇرعان سەيفتى نۇسقاپ «اكەل!»  دەدى. سەيفتە اشىلماعان ءۇش شىنى «پارلامەنت» اراعى تۇر ەكەن. سونىڭ بىرەۋىن الىپ شىعىپ اشتىم. اشتىم دا، ەكى ستاكانعا تولتىرىپ قۇيدىم. توست ايتىلعان جوق. تارتتىق. پورتسيگارىنان «پارلامەنتتىڭ» ەكى تالىن شىعارىپ، ءبىرىن ماعان ۇسىندى. سيگارەت ءتۇتىنىن ەكى مارتە سوردى دا، كۇلسالعىشقا مىجىپ تاستاي سالدى. ماعان يەگىمەن ەسىكتى نۇسقادى...

ءتۇس الەتى بولاتىن. وداققا كەلە جاتىر ەدىم. وداقتىڭ الدىندا ەرلان تۇر ەكەن. ەرلان – الماتى وبلىسىنىڭ جىگىتى. عابيدەن اعانىڭ شوفەرى. «اعا قايدا؟» دەپ ەدىم، «قازىر شىعادى» دەدى. سويتكەنشە عابيدەن اعا دا شىعا كەلدى. امانداسىپ جاتىپ «كەتتىك» دەدى. سودان «الما اراسانعا» كەتىپ بارا جاتقان جولدىڭ بويىندا، شامامەن قازىرگى پوليتسيا بەكەتى ورنالاسقان جەردىڭ ماڭايىنداعى كيگىز ۇيلەرگە كەلىپ توقتادىق. كيگىز ءۇيدىڭ ەگەلەرى اعايىندى ەكى جىگىت ەكەن. وزدەرىنىڭ ادال ەڭبەكتەرىمەن مال تاۋىپ بالا-شاعاسىن اسىراپ وتىرعان ازاماتتار ەكەنى كورىنىپ تۇر. كيگىز ءۇيدىڭ الدىندا مال سويىپ، كاۋاپ جاساپ ساتىپ پايدا كورەتىن سياقتى. عابيدەن اعا بۇل جەرگە وسى جىگىتتەردىڭ ارنايى شاقىرۋىمەن كەلىپ وتىرعانىن بايقادىم. ولار ءبىزدىڭ الدىمىزعا ءدام-تۇزىن قويعاننان كەيىن وزدەرىنىڭ ماسەلەسىن ايتا باستادى. بۇلارعا سول كەزدە اتى دۇرىلدەپ تۇرعان قىلمىستىق توپتىڭ بۇزىقتارى كەلىپ كۇش كورسەتىپ الىمجەتتىك جاسايدى ەكەن. سەندەرگە ءبىز «كرىشا» بولامىز، بىزگە الىم-سالىق تولەپ تۇرماساڭدار، كۇندەرىڭ قاراڭ دەپ قورقىتاتىنعا ۇقسايدى. مۇندايدى ەستىگەن عابيدەن اعا بىردەن الابۇرتىپ كوتەرىلىپ كەتتى. ءجۇزى ادەتتەگىدەي نارتتاي قىزىل تۇسكە بويالدى. ول سول جەردە ورىسشا سويلەدى. «زاۆترا ۆەچەروم  وني بۋدۋت ستويات  كاك سۋسليكي!» دەدى. مەن كۇماندانعام جوق...

جالعاسى بار...

مارالتاي رايىمبەكۇلى

Abai.kz