جەلتوقسان جەلى

تاۋەلسىزدىك ءدامى قانداي-تاتىعام،

وتكەندى ويلاپ تالاي تاڭدى اتىرام.

جەلتوقساننىڭ ىزعارىندا، جەلىندە،

سىرتقا شىقتى ىشىمدەگى زاپىران.

سىرتقا شىقتى زورلىق پەنەن زومبىلىق،

ۇستەمدىك پەن جابىرلەنۋ، قور قىلىق.

جەلتوقساننىڭ جەلى وڭمەننەن ءوتتى عوي،

ءالى كۇنگە كەلەدى ول توڭدىرىپ.

مومىن ەدىك،

توڭىپ ەدىك ىزعاردان،

تاپتالعاندى بويىمداعى ءىزى ارمان.

تالاتقاندا يتتەرىنە اياماي،

جۇرەگىمدە جازىلمايتىن ءىز قالعان.

ويىم انىق،

مويىمادىق تىك تۇردىق.

بۇگىپ بەلىن وتارشىنىڭ،بۇكتىردىك.

ار-نامىسىن جىبەرمەيتىن ەشقاشان،

الەمگە ءبىز قازاق اتىن ۇقتىردىق.

قىسىمىنا قىستالاڭدا قىڭبادىق،

اباقتىعا قاماتقاندا سىنبادىق.

اتامەكەن، جەرىم،ەلىم ءۇشىن دەپ،

وشپەيتۇعىن ولەڭ- جىردى جىرلادىق.

نە كورمەدىك، باستان ءوتتى زوبالاڭ،

ەسىمدە عوي جاستار بىتكەن  تولى الاڭ.

تاۋقىمەتىن تارتىپ بىرگە ناۋبەتتىڭ،

ءالى كۇنگە زار يلەيدى سول انام.

بوستان بولدىق،ەندى كوزىم قىراعى،

كوز الدىمدا جەلتوقسان – قىس تۇرادى.

الاۋلايدى ءالى قۇربان جاستاردىڭ،

سول الاڭعا ماڭگى جاققان شىراعى!

Abai.kz