اقىن

اقىن ءماجنۇن – مۇڭدى ادام،

كەيدە ءدارۋىش اقىماق.

ولەڭدەرى – قۋراعان،

جەل ۇشىرعان جاپىراق.

 

دۇنيە ءلاززاتى ۇمتىلعان،

تۇسىنە ەنبەس ءجانناتى.

ولەعدەرى – قىرقىلعان،

اققۋ قۇستىڭ قاناتى.

 

ارىلا الماي سان ويدان،

پانا بولماي كەڭ ولكە.

ولەڭدەرى – قارايعان

ىڭىردەگى كولەڭكە.

 

ءوز-وزىنە  جۇرسيماي،

ماڭايىنا بارماڭىز.

ولەڭدەرى – مىڭ شيماي،

جاڭا جاۋعان قارداعى ءىز…

 

الباستىمەن بەلدەسكەن.

ءمىر وعىنداي ءزار ءتىلى.

ولەڭدەرى – لەزدە  وشكەن،

نايزاعايدىڭ جارقىلى.

 

كوڭىلى ويران سەڭ كوشكەن،

قايعىلى ءجۇزى كەشكى ىمىرت.

ولەڭدەرى – ەل  كوشكەن،

قۇلازىعان ەسكى جۇرت.

 

شابىتى قالعان توقىراپ،

داۋرەنى وتكەن تۇرلەنەر.

ولەڭدەرى – توپىراق ،

بەتى اشىلعان مۇردەلەر…

 

ولەر اجال جەتكەندە،

اقىن دا ءجاي ءبىر كىسى.

ولەڭدەرى – كوكتەمدە

قايتا ورالعان جىل قۇسى.

 

اقىن جانە ماحاببات

ورانىپتى عاشىعى،

ۇلدەمەنەن بۇلدەگە.

بىراق، اقىن پاقىردىڭ،

جىرى – كۇيىك، مۇڭ نەگە؟!

 

تولقىنىندا ءومىردىڭ،

بيلەي الماي ءبىر باسىن،

ۇقساتادى قايىققا،

سۇيگەنىنىڭ سىرعاسىن.

 

جاۋار بۇلتتاي تۇنەرىپ -

كوڭىل كوگى اشىلماي،

عاشىعىنىڭ جانارى،

جارقىلدايدى جاسىنداي.

 

كەبەنەك كيىپ ومىردە،

سۋ ىشەدى باقىردان.

سۇيگەنىنىڭ كىرپىگى-

ۋلى جەبە اتىلعان.

 

قۇستار قايتىپ تۇستىككە،

تاستان كۇمبەز قالاندى…

اقىنمەنەن ماھاببات-

جارىقپەنەن قاراڭعى.

 

كوڭىل كەپتەرى

قوسىلدىم با ماجنۇندەر ساناتىنا؟!

اۋىلىڭ ۇقسايد ەرتەگى ءجانناتىنا.

العاشقى پاك سەزىمدى حاتقا جازىپ،

كەپتەرىمنىڭ بايلادىم قاناتىنا.

 

كوككە ءسىڭدى كەپتەرىم شىعاندادى،

كوڭىلىمدە كوبەيدى كۇمان تاعى.

اتشا تۋلاپ جۇرەگىم ءدۇرس – ءدۇرس سوقتى،

سەن بۇلاققا كەلگەندەي سۋ العالى.

 

اماناتىم تۇسكەندەي ەندى ەسىنە،

ۇيلەرىڭنىڭ قوندى اقىر توبەسىنە.

جالعاندا جانىمدى ۇققان جالعىز – اق سول-

قۇس بىتكەننىڭ تەڭگەرمەن تورەسىنە.

 

تۇرمىن باعىپ تاۋسىلدى ءتوزىم مەندە،

ۇركەك ەكەن كەپتەرىم وزىمنەن دە،

قاسىنا سەن بارعاندا كەتتى ۇشىپ،

ءدايىم ءوستىپ تۇسكورەم كوز ىلگەندە…

 

بۇزا الماي قامالدى اراداعى،

شاشىمنىڭ دا كوبەيىپ بارادى اعى.

كەپتەرىمە تۇسىمدە تابىستايمىن،

ايتا الماي قالعان ءسوزدى جاعاداعى.

 

كەلەم ەرىپ تىرلىكتىڭ قاراسىنا،

جۇرەگىمنىڭ ەم ىزدەپ جاراسىنا،

ءوڭ مەن ءتۇستىڭ، بۇگىن مەن وتكەن كۇننىڭ،

ەلشىلىككە جۇمسايمىن اراسىنا.

 

دەگەندەي ءوز اسپانىم كوگىم كەرەك

قايرىلمايدى، قايتسەم مۇڭ جەڭىلدەمەك؟!

تۇڭىلەمىن امالسىز مويىندايمىن:

كوڭىلىڭ – باسقا، بۇل كۇندە، ءومىر – بولەك …

 

سەن مەنى ۇمىتقاندا

ورانعان كورپەسىنە تاۋ دا ماقپال،

ۇقسايدى تۇنجىراعان جانعا باقتار.

كەنەتتەن عايىپ بولدىڭ تابا المادىم،

ءىزىڭدى كەتتى ءوشىرىپ جاۋعان اق قار...

 

سەنى ىزدەپ قۇرىدى ءالىم كەزە مەنىڭ،

ەجەلدەن سەزىمىڭدى بەزەمەدىڭ،

حيكىمەت ءبىر سۋرەت تۇر ايدالادا:

قىراۋلى اينەگىندە تەرەزەنىڭ.

 

سىزعان كىم

بىتىرۋگە  قولى بارماي،

اياقسىز قالدىرىپتى، سوڭى قانداي؟!

تاعدىردىڭ كۇتەدى الدا جولى قانداي؟!

وزىڭمەن وتەمىنبە جولىعا الماي؟!

 

ۇقسايدى اسۋ – اسۋ، بەل – بەلەسكە،

سول سۋرەت سەن قالدىرعان بەلگى ەمەسپە؟!

شوشىنىپ تۇندە وياندىم شىرت ۇيقىدان

سەزدى ءىشىم، كوڭىلىم دە سەندى ەلەسكە…

 

كوكتەم كەپ قايىڭ قايتا كوكتەگەندە،

ءبىر سۇمدىق اڭعارارمىز كوك تە، مەن دە:

بەينەمدى وشىرەرسىڭ وي – ساناڭنان،

تىنارمىن سول شاق سۋىپ وت دەنەم دە…

 

سەندەي مە ءبارى ومىردە جەلەكتىنىڭ؟!

مەكەندەپ مەن قالارمىن تۇنەك ءتۇبىن.

سۋالىپ كورگە ايلانار جانارىم دا-

توگەتىن اعىل تەگىل جۇرەك مۇڭىن...

 

كەرۋەن ءومىر

ايلاندى ءۇمىت – شولگە ، جول – قايعىعا ،

بەزدىرگەن مەنى سەنەن قانداي دۋا؟!

بەيۋاقتا مەڭ زەڭ كۇيدە جاتقانىمدا،

جىلىستاپ كەرۋەن وتكەن، تورعاي كۋا.

 

سيقىرلى ۇنگە ەلتىپ سىڭعىراعان،

تاپ بولدىم بەتباق شولگە قۇم جىلاعان.

وقىعان سياقتىمىن تاعدىرىمدى،

اڭقاسى كەپكەن سىنىق قۇمىرادان...

 

جۇرسىڭبە جولىم توسىپ قىرعا شىعىپ،

كوڭىلىڭ الاعىزىپ تۇرما اسىعىپ؟!

قۇس بولىپ قاناتىڭمەن سۋ سەبەسىڭ،

الدە ءتۇس...جوق بولادى قۇمعا ءسىڭىپ...

 

كوشۋدە جۇزگە – ءاجىم ،كوڭىلگە – كۇز ،

سىڭارىم سەن ەكەنسىڭ ومىردە ەگىز.

كەش ۇقتىم… ايتار ەندى دارمەنىم جوق:

ارتىما قايتا المايمىن كومىلگەن ءىز...

 

كەلەمىن قادامىمدى زورعا باسىپ،

تۇسىمدە تۇراسىڭ سەن توردا جاسىپ،

تامۇققا بەت الىپتى كەرۋەن ءومىر

ءتۇسىپپىن بارسا كەلمەس جولعا اداسىپ...

 

ساپار

ساپارعا شىقتىم

ەرىكسىز

ءبىر كۇش جەتەكتەپ،

قۇستار ءجۇر سايراپ

تياناق تاپپاي سەكەكتەپ…

اسۋ تۇر الدا مۇنارتىپ،

جەتە الماي كەلەم جابىعا ءمىنىپ تەپەكتەپ..

 

كەر بەستىم اراز، كەلەسىڭ دەيدى وتتاتپاي،

وشىگىپ مەن دە باسامىن قامشى توقتاتپاي،

ششۇبالىپ جاتىر جول، شىركىن!...

ەرتەگىدەگى بارسا كەلمەيتىن سوقپاقتاي...

 

جولداسىم – قيال، قورجىنىم دا جوق بوكتەرگەن،

الىستاپ كەتتىم بۇلدىرگەن تەرگەن بەتتەردەن،

سىبىزعى جاساپ قۋرايدان،

ساعىنىش سازىن جولدادىم جەلدەن،كەپتەردەن...

 

سىرلاسۋشى ەدىك وڭاشا سايدا تولداندا اي

ماھاببات قايدا؟!

جان ەدىم نەتكەن سور ماڭداي!

الدىمدى كەسىپ قارا سۋ،

ۇزىلە بەردى قيالىم، جولىم جالعانباي.

 

قىزعالداق سولىپ، سارعايعان دالا، جەلىك كەم،

اتتىلى – جاياۋ  قوسىلدىم توپقا كەلىپ مەن:

باعىتى توي ما، قازا ما؟!

ءجۇرىسى سۋىت… ىلەستىم ايىرىلپ ەرىكتەن…

 

بولدىردى اتىم،

جىعىلادى قايتا ءبىر اتتاپ،

ادام دا، جەر دە كوشىپ بارادى جىراقتاپ،

ەرىمدى جاستاپ  جانتايدىم:

ەسكى جۇرت ورنى – توبەدە قالدىم تۇراقتاپ..

Abai.kz