Құдайшылық ғылымға жат емес. Керексе, Құдайшылық тамыры төрт аяғын тең басқан тегеурінді ғылым мен биік мəдениет, жоғары адамдық сапа, сананың сергек тазалығында жатқан жоқ па? Одан алыстап, жеріне бастаса болды мысықтілеу дүмшелік баспалап кіре бастамақ. 

Ғылымдарының сенбеудің өзі - кембағал тақуалық. Діндарлықта шолақ белсенділік дендесе адасу басталады екен өзі. 

Алла беріп қойған ғылымды қайтадан Алланың білуіне салған саяздық шаршатады-ай келіп. 
Ойлап қарасаңыз қазіргі мұсылман əлемінде басқалар жақсы пайдаланып отырған, өзімізді əлсіретіп отырған кемшілік көп. Ол біздің азаматтарға да əсер етіп жүргенін көріп, "Қайнайды қаның, Ашиды жаның". Не ғой, шүкіршілік ізденубеуге, тақуалық ғылымсыздыққа, қанағат кедейшілікке бастамауы керек. Онда осы асыл қаиеттер құнын жоймай ма? Өйте берсек, "Заманды қай жан билемек"?

Оразбек Сапархан

Facebook-тегі парақшасынан