– بار بايلىعىم بۇيىرىپ

بوتەنگە، – دەپ،

جەر جىلايدى:

– ساتىلىپ كەتەم بە؟! –

دەپ.

ەر جىلايدى:

– قول جيناپ،

باس كوتەرسەم،

باياعىداي اتىلىپ

كەتەم بە؟! – دەپ.

 

اقتالمادى...

اقىرى اقتالمادى!

(قايران قازاق جانباعان

تاقتان باعى)

بابالاردىڭ باياعى

توككەن تەرى،

اتالاردىڭ باياعى

اققان قانى.

 

شەكپەنىنە قاراماي،

قالپاعىنا،

كونبەۋشى ەدى ەشكىمنىڭ

تالتاڭىنا.

حانعا سالەم بەرمەيتىن

قايران قازاق

قالاي كونىپ قالىپ تۇر

قالتالىعا.

 

ورناعانداي ءبىر سۇمدىق

باسقا كەلىپ.

كىرپىگىمدى كىلكىگەن جاسقا

كومىپ...

تالاي عاسىر قورعاعان

قارا جەردى –

قالاي ساتىپ الماقشى

اقشا بەرىپ؟!

 

وسىلايشا

ورناسا ۋايىم باسقا،

اقىن جىگىت بەل بۋدى

تايىنباسقا!

سالىستىرىپ قاراشى،

اقشا مەن جەر...

قالاي عانا تۇسەدى

ايىرباسقا؟!

 

قيىن ەكەن قايتارۋ

قىرىن ءىستى،

قانداي عاجاپ سىرى بار

مۇنىڭ ىشكى...

ءوزىمىزدى جاراتقان

قارا جەردەن

كوك قاعازدىڭ بولعان با،

قۇنى كۇشتى؟!

 

راس بولسا، تۇبىندە

شىندىق بارى،

شىرىلداماي،

شىداي تۇر،

مۇڭلىقتارىم!

اتامەكەن – تۋعان جەر

ساتىلمايدى –

تامعان جەرى قازاقتىڭ

كىندىك قانى.

 

كىندىك قانى قازاقتىڭ

قاسيەتتى

توپىراقتان جارالعان

اسىل – تەكتى.

بۇل جەر ءۇشىن انالار

جاسىن توگىپ،

بۇل جەر ءۇشىن بابانىڭ

باسى كەتتى.

 

قايتەم...

قايتەم – كىنالاپ،

ءاز عاسىردى.

يگىلىككە يەمىن بوز

باسىمدى.

قايران جەرىم،

قامىعىپ جىلاپ جاتىر،

كىم سۇرتەدى،

كيەلى –

كوز جاسىڭدى.

 

سانسىراتسا

ساياسات دۇمشەلەرى،

اي تۇتىلىپ تۇبىندە،

كۇن سونەدى...

بۇعان دەيىن ساتىلىپ

 كەلگەن

جەردى –

«ساتىلمايدى!» دەگەنگە

كىم سەنەدى!

 

بولعاننان سوڭ،

بيلىكتىڭ تۇساۋىندا.

جان-جۇرەگىم

جابىعىپ – قۇسا-مۇڭعا.

جەر – انانى

جۇباتىپ،

الديلەر ەم،

اتتەڭ،

اتتەڭ سىيمايدى

قۇشاعىما.

 

قايران ەلىم!

ەرلىكپەن تانىلارسىڭ،

تۇرار كوكتە

رۋحىڭ جانىپ ءار كۇن...

ماڭگىلىككە

تامىرىن تەرەڭ تارتىپ.

قارا جەردە –

قازاقتىڭ ءتانى قالسىن!

...جەر جىلاپ جاتىر!

 

«وبششەستۆەننايا پوزيتسيا»

(پروەكت «DAT» №27 (344) وت 07 يۋليا 2016 گ.