(اڭگىمە)

 

اناسىمەن اراداعى اڭگىمە قاسيەتكە قاتتى اسەر ەتتى. قىزىنىڭ كەلىسپەگەنىن اڭعارىپ:

− ءوزىڭ بىلەسىڭ، قىزىم، − دەپ بولمەدەن جىلىستادى. باستىرماداعى ۇستەل جانىندا جاۋابىن كۇتىپ وتىرعان ەنەسىنە داۋىستاپ:

− بولمادى، اپا. كوڭلىندە بىرەۋ بار بىلەم، − دەدى.

− قايدام، جاقسى جەردەن سۇراپ جاتىر ەدى. كورگەندى ادامدار ەكەن، − دەپ كەلىنىنە قىنجىلا سويلەدى زۋمرات اجە.

− ءيا، قايتەمىز ەندى... − دەدى كەلىنى رەنىشتى جۇزبەن قىزىنىڭ بولمەسىنە قاراپ.

قاسيەت دانەڭە بولماعانداي، بولمەسىنەن شىقتى دا، اناسىنىڭ الدىنداعى شاينەكتى الىپ، قايناپ تۇرعان ساماۋرىننان شاي دەمدەپ اكەلدى. اجەسىنەن باستاپ، شاي قۇيا باستادى.

− قىزىم، − دەدى اجەسى كەسەگە قول ۇزاتىپ جاتىپ. – مەن قارتايدىم، نەمەرە كوردىم. ەندى شوبەرە كورسەم دەيمىن. شەشەڭنىڭ جاڭاعى ايتقانىنا نە دەيسىڭ؟

− وقۋىمدى ءبىتىرىپ الايىن، سوسىن... – دەدى قاسيەت ەزۋ تارتىپ.

 – ءبىز سەنىڭ بولاشاعىڭدى ويلايمىز، − دەپ بوساعان كەسەنى ۇزاتا قويدى كەمپىر.

شاي قۇيىپ جاتىپ، قاسيەت اجەسىنە  ۇرلانا كوز سالدى.

− قىزىم، − دەدى تاعى اجەسى، − تەكتى اۋلەتتەن كەلىپ جاتىر، − دەدى سوزىنە ءمان بەرىپ.

− اجە، مەن ودان دا باي جىگىتكە تۇرمىسقا شىعام، − دەپ قاسيەت اجەسى مەن شەشەسىن وزىنە قاراتتى دا، قالاعا وقۋىنا باراتىندىعىن سىلتاۋراتىپ، داستارحان باسىنان تۇرىپ كەتتى.

ايالدامادا تۇرعان كامىلمەن سالقىن عانا سالەمدەستى.

− تىنىشتىق پا، سەلقوس كورىنەسىڭ؟

− ءيا، − دەدى جەرگە قاراپ. − مەنى ايتتىرىپ كەلىپ جاتىر، داۋلەتتى ادامدار كورىنەدى، − دەپ كامىلگە كوڭىل-كۇيىنىڭ اۋانىن اڭعارتتى.

«ولار كىمدەر بولدى ەكەن؟» − دەپ ويلادى ىشىنەن كامىل.

− سەن نە دەپ جاۋاپ بەردىڭ؟

− مەن: «ودان دا باي جىگىتكە تۇرمىسقا شىعامىن» دەدىم...

− ول كىم بولدى ەكەن؟ – دەدى كامىل قاسيەتكە سۇراۋلى جۇزبەن قاراپ.

− قىسقاسى، بەيتانىس جىگىت ماعان مازا بەرمەي ءجۇر. ارەكەتىڭدى جاسا، جىگىتىم، − دەي سالا، توقتاعان اۆتوبۋسقا ءمىنىپ كەتتى.

− ءبىز كەلىسىپ ەدىك قوي... – دەدى كامىل اۆتوبۋستىڭ ارتىنان مىڭگىرلەپ.

كوڭىل-كۇيى استاڭ-كەستەڭ بولىپ  ۇيگە كەلگەنىندە، شەشەسى كورشىنىڭ بالاسى سابىرمەن اڭگىمەلەسىپ تۇر ەكەن.

− انە، ءوزى دە كەلدى، − دەپ شەشەسى ۇيگە بەتتەدى.

اماندىق-ساۋلىقتان كەيىن، سابىر موتوتسيكل يتەرىپ، ۇستاحاناسىنىڭ الدىنا كەلدى.

كامىل:

− نە بولدى؟ – دەپ سۇرادى.

− بىلمەيمىن. ايتەۋىر وت الماي قويدى. كورىپ بەرشى.

− قازىر... كيىمىمدى اۋىستىرايىن.

ۇيگە كىرىپ، اناسىمەن ەسەندەستى.

− كوڭلىڭ الاڭ بوپ تۇر عوي، − دەدى شەشەسى.

− جاي، اناشىم، − دەدى وتىرىك كۇلىمسىرەپ.

ءوز بولمەسىنەن كيىم اۋىستىرعان سوڭ، تىسقا شىعىپ كەتتى.

جادىراعان جاز ايى. مۋسرات كەمپىر تەرەزەدەن تۇسكەن كۇن ساۋلەسىن كولەگەيلەمەك بولىپ، تەرەزە الدىنا بارعانىندا، اتلاس كويلەك كيگەن، قىزىل شىرايلى قىز بالانىڭ ءۇي جاقتان كوز الماي، قادالا قاراپ، ءوتىپ بارا جاتقانىن بايقاپ قالدى.

ارتىنشا اۋلاداعى سىرتقى ەسىك تىقىلدادى. كەمپىر تىسقا شىققاندا، قىز تابالدىرىقتان يمەنە اتتاپ، سالەم بەردى.

مۋسرات كەمپىرگە ونىڭ جاعىمدى داۋسى تانىس سياقتى كورىندى.

− مەنى تانىمادىڭىز با؟ – دەدى ول جىلى جىميىپ.

كەمپىر كوز الماي قاراپ:

− تانىس سياقتىسىڭ، − دەدى.

− مەن قاسيەت دەگەن قىزىڭىزبىن عوي...

سوندا عانا كەمپىر قىزدى باۋرىنا باسىپ، ماڭدايىنان ءوپتى.

− قارتايدىق، قىزىم! بويىڭ ءوسىپ، وتە ادەمى قىز بولىپسىڭ، − دەپ ونى ۇيگە قاراي جەتەلەدى.

قاسيەت مۋسرات كەمپىرمەن ءبىر اۋىق اڭگىمەلەسىپ وتىردى. شاي ءىشىپ، وتكەن كۇندەردى ەسكە الىستى.

− 8-سىنىپتان باستاپ، ءۇي شارۋاسىنا قاراسىپ جۇرەتىن ەدىڭ، راحمەت قىزىم. باعىڭ اشىلسىن! – دەدى مۋسرات كەمپىر.

− جاقسى اپا، مەن كەتەيىن. سىزگە تاتتىلەر الا كەلگەم. باتا قايىرىپ جىبەرىڭىز، − دەدى دە سومكەسىنەن ءۇش بىردەي كامپيتتەر سالىنعان قالتانى ۇستەل ۇستىنە شىعاردى.

قاسيەت ۇيدەن شىققاندا، كامىل موتوتسيكلدە وتىرعان. سابىر وعان: «دەمالىسىڭ بىتكەنشە، موتوتسيكل سەنىكى،» − دەپ قاسيەتپەن باس يزەسىپ سالەمدەستى دە، جونىنە كەتتى.

كەمپىر ۇلىنا قاراپ:

− نەگە قاسيەتپەن سالەمدەسپەيسىڭ، بالام؟ – دەدى. − كەش بولىپ بارادى، قاسيەتتى جەتكىزىپ سالا عوي، − قۇددى سول ءسوزدى كۇتىپ تۇرعانداي، كامىل موتوتسيكلىن وت الدىردى.

قاسيەت كەمپىرمەن قوشتاستى. موتوتسيكل كوزدەن عايىپ بولعانشا، كەمپىر سوڭدارىنان قاراپ تۇردى.

كامىل ۇيگە قايتىپ كەلگەندە، اناسى قاسيەت اكەلگەن كامپيتتەرگە قاراپ وتىرعان ەدى: «بەرەكە تاپقىر قىز، سونشا ءتاتتىنى ءۇيىپ-توگىپ اكەلگەنى نەسى؟»

بالاسى كەلە سالىسىمەن:

− بالام، قاسيەت اكەلگەن تاتتىدەن اۋىز تي، − دەپ تاتتىلەردەن ۇزاتتى.

مۋسرات كەمپىر ورنىنان تۇرا بەرىپ:

− مەن وسى قىزعا باقىت تىلەيمىن، كىمنىڭ ۇيىنە كەلىن بولسا دا، ماقسات-مۇراتىنا جەتكىزەتىن بالا، − دەدى ۇلىنا.

− ءوزىڭىز شە، كەلىن قىلعىڭىز كەلمەي مە؟ – دەدى كامىل اناسىنا جىميا قاراپ.

− ول قىز ماعان كەلىن بولسا، قانەكي. بىراق اتا-اناسى باي-باقۋاتتى ادامدار. بىزگە ولار قىزىن بەرە مە؟

مۋسرات كەمپىر داستارحان ۇستىندە تۇرعان كەسەلەردى الىپ، بولمەدەن شىقتى. كامىل شەشەسىن ىشتەي قيناعانىن سەزىنىپ، ارتىنان ىلەستى. ونىڭ قولىنداعى كەسەلەردى الىپ، ءوزى جۋدى.

مۋسرات كەمپىر كەڭ تىنىس الىپ:

− تاۋبە، بالام! جانىڭ سۇيەتىن كاسىبىڭ بار، اكەڭنەن قالعان ۇستاحاناڭ بار. سول سەنى اسىرار. اكەڭدى ەل-جۇرت قۇرمەتتەيتىن ەدى، سوعىسقا كەتىپ قايتپادى. مىنە، ەندى سەن ەرجەتتىڭ. تاشكەنتتە وقۋدا جۇرگەنىڭدە كوپ ادامدار سەنى ىزدەپ كەلۋشى ەدى. ات باسقان ءىزدى تاي باسادى دەپ، بەكەر ايتپاعان. اتا كاسىپتى تىڭعىلىقتى جالعاستىرساڭ بولار ەدى، − دەدى جەڭىل كۇرسىنىپ.

− اپا، قاسيەتكە قۇدالار كەلىپ جاتىر ەكەن.

− قاسيەتكە؟! – دەدى كەمپىر كوزدەرىن الاقانداي عىپ:

− اناۋ-مىناۋ ەمەس شىعار؟!

− ارينە، − دەدى كامىل. – بىراق قاسيەت سىزگە كەلىن بولعاندى قالايدى.

− قوي، ولاي دەمە. ول مەنى تەك قۇرمەتتەيدى، − دەپ داستارحاندى قايتا جاساي باستادى.

− اپا، تاتتىلەردى نە ءۇشىن اكەلدى دەيسىز، ءسىزدى قۇدالىققا بارسىن، اكەلگەندەرىمدى داستارحانىنا سالىپ السىن، اۋىرسىنباسىن، دەگەن عوي! – بايىپپەن اناسىنا قارادى.

مۋسرات كەمپىر نە دەرىن بىلمەي، وتىرىپ قالدى.

− اپا، ءسىز بارىپ، ءبىر اۋىز سويلەسىپ قايتىڭىز. اتا-اناسى رازى بولسا جارار، بولماسا كورە جاتارمىز.

مىنا سوزگە يا قۋانارىن، يا قۋانباسىن بىلمەي داعدارعان كەمپىر:

− قاشان بارايىن؟ – دەپ ۇلىنا جاۋتاڭدادى.

− بەيسەنبى كۇنى، كەشكى ساعات بەستە ءسىزدى كۇتەدى.

− ەگەر سويلەسىپ، كەلىسىپ قويعان بولساڭدار، اتا-انا دەگەن قايدا قاشار دەيسىڭ. ماقۇل، بارامىن، − دەدى ۇلىنا قاراپ، − ءا، مىڭ بولعىر، سونى ەرتەرەك ايتپادىڭ با، كەمپىر شەشەڭدى قيناماستان. بەيسەنبىڭ ەرتەڭ عوي، − دەپ سىپىراسىن جايا باستاعان.

سول كۇنى قاسيەت ۇيىنە جادىراپ كەلدى. اجەسى مەن شەشەسى مۇنى كورىپ، ءبىر-بىرىنە قاراسىپ قويىستى.

ول بولمەسىنە كىرىپ، كيىمىن اۋىستىرىپ شىقتى. اكەسىنىڭ قاسىنا وتىرىپ، يىعىنان قۇشاقتاپ، ماڭدايىنا ماڭدايىن تاقاپ ەركەلەدى.

− سىزدەردى وتە جاقسى كورەمىن، − دەپ شەشەسىنە قارادى. ونىڭ قولىنان شاينەكتى الىپ، وزىنە شاي قۇيا باستادى.

− قۋانىشتىسىڭ عوي، قىزىم، − دەدى اناسى.

− ءيا، اپاتاي. ەرتەڭ ساعات بەستە كەلەتىن بولدى.

− كىم؟.. – دەدى اجەسى.

− سىزدەر زارىعىپ كۇتكەندەر، − دەپ شاي قۇيىلعان كەسەنى قولىنا الىپ، ءوز بولمەسىنە كىرىپ كەتتى.

كەمپىر كەلىنىنە:

− بار، ءبىلىپ شىق، − دەپ بۇيىردى.

شەشەسى بولمەدەن شىققان سوڭ:

− قۇدا كەلەدى ەكەن، اپا، − دەپ كۇلىمدەدى.

− ءا، وندا اس-اۋقاتىمىزدى قامداي بەرەيىك. ءارى ەرتەڭ اپتانىڭ بەيسەنبى كۇنى. دايىندىقتى جەدەلدەت، − دەپ اجەسى ورنىنان تۇرا باستادى.

كامىل اناسىن قاسيەت تۇراتىن كوشەنىڭ باسىنا دەيىن موتوتسيكلمەن الىپ كەلدى. مۋسرات كەمپىر قولىنداعى داستارحاندى باۋرىنا باسقانمەن، ەكى قۇلاعى ۇلىندا.

− ون جەتىنشى ءۇي، كوك ءتۇستى قاقپا، − دەپ شەشەسىنىڭ ارتىنان ءبىراز قاراپ تۇرعان ول، بارعان ىزىمەن كەرى قايتتى.

مۋسرات كەمپىردىڭ ۇستىندەگى اقشىل شىت كويلەك پەن اق شىت ورامال اعاراڭداپ، كوك قاقپانى ىزدەپ كەلەدى. جاياۋ دەمەسەڭىز، ۇشىپ كەلە جاتقانداي. وسى كۇندى شەشە بايعۇس كوپتەن بەرى ارمانداپ جۇرگەن بولاتىن.

جورا بالۋاننىڭ كورشىلەرى باقشالىق سۋارعاننان اققان اقابا ءار-ءار جەردە كولمەك بولىپ، مۋسرات كەمپىر اياعىن لايعا تىعىپ الماۋعا تىرىسىپ، اينالىپ ءوتىپ، كوك قاقپاعا ازەر تاقاعانىندا، قاپساعاي دەنەلى جىگىت اعاسىنا سوقتىعىسىپ قالدى.

− كەشىرىڭىز، اپا، − دەدى ول ساسقانىنان.

− مەن الگى... – دەپ كۇمىلجىدى كەمپىر.

− ءبىر ءپاس كۇتىڭىز، مەن قازىر... – دەدى دە جىگىت ۇيگە كىرىپ كەتتى.

مۋسرات كەمپىر ۇيدەن مەنى كۇتىپ الۋعا ايەلدەر شىقسا كەرەك دەپ ويلاپ، باسىنداعى جاۋلىعىن تۋرالاپ، وڭ قولىنداعى ءتۇيىنىن سول قولىنا الىپ، ىشكەرىگە قاراپ قويدى. جورا پالۋان ۇيدەن ءبىر ءتۇيىن كوتەرىپ كەلدى دە، كەمپىردىڭ قولىنا ءاي-ءشاي جوق ۇستاتا سالدى.

− اپا، نەسىبەلى ايەلگە ۇقسايسىز. بۇگىن قىزىما قۇدا كەلەتىن ەدى، دۇعا قىلىپ، جاستارعا باقىت تىلەڭىزشى، − دەدى ول.

مۋسرات كەمپىر نە دەرىن بىلمەي، لاج جوق، باتا بەرۋگە الاقان جايدى.

ول بولسا:

− راحمەت، اپاتاي. ءومىرىڭىز ۇزاق بولسىن، كولشىكتەن ابايلاپ ءوتىڭىز، − دەپ شىعارىپ سالدى.

مۋسرات كەمپىر مىنا جاعدايعا قورلانىپ، كوزى جاساۋراپ، ارتىنا قاراي-قاراي كەتە باردى.

ء«داۋ دە بولسا، بۇل قاسيەتتىڭ اكەسى شىعار،» − دەپ ويلادى.

ەكى كوزى ءتورت بولىپ، حابار توسقان كامىل بۇل كەزدە ۇستاحانا جانىندا تۇرعان. شەشە بايعۇس  وعان بوگەلمەي، ۇيگە كىرىپ كەتتى. داستارحانعا تۇيىنشەگىن قويىپ:

− ەح، اتىڭ وشكىر جوقشىلىق، − دەدى كۇيىنىپ. كامىل باتىلسىز  كەلىپ، تەرەزەدەن سىعالاعاندا، اناسى جىم-جىرت ءبىر نۇكتەگە قاراپ وتىرعان ەدى. ءبىر تۇسىنىسپەۋشىلىك بولعان بولار، الدە كەلىسپەدى مە؟ اناسىنىڭ مۇڭ تورلاعان ازاپتى ءجۇزى ۇلىنىڭ جانىنا باتتى. جالعىزدىعى، جەتىمدىگى ەسىنە ءتۇسىپ، شەشەسىنە بارۋعا باتىلى جەتپەدى.

قاسيەت كەلگەندە، ۇيدە بارلىعى تىپ-تىنىش وتىرعان ەدى. اناسى ونى كورىپ، كەمپىرلەرگە بىردەڭە دەدى.  كەمپىرلەر بۇعان ءبىر-ءبىر قاراپ قويدى. اكەسى موپ-موماقان قالپى تەمەكى شەگىپ تۇرا بەردى.

ولارعا كوڭىل بولمەي، ءوز بولمەسىنە كەلدى. اناسى ارتىنشا كىرىپ، قىزىنىڭ قيمىلىن باعىپ  تۇر. قاسيەت اناسىنا ىقىلاسسىز قارادى.

− دۇرىس بولمادى، − دەدى قاسيەت كەرەۋەت ۇستىندە بەتىن جاستىقپەن بۇركەپ.

− قوي، كۇيىنبە. كەلمەسە نە قىلايىق، ەندى؟ – دەدى جىلاپ وتىرعان قىزىن سابىرعا شاقىرىپ.

قاسيەت باسىن اناسىنىڭ كەۋدەسىنە قويىپ، وكسىپ-وكسىپ جىلادى:

− كەلگەن كەمپىردىڭ كەرى قايتقانىن مەن كوردىم عوي. بىرەۋ قۋعانداي اسىعىپ بارا جاتتى...  

اناسى قىزىنىڭ بەتىن قولىمەن وزىنە بۇردى. قاسيەت ءسوز ايتا الماي، بەت ورامالىمەن ءجۇزىن جاسىرا بەردى.

ول قىزىن قويا بەرىپ، ەسىككە اسىعا بەتتەدى.

كۇيەۋىنە:

− باعاناعى «قايىرشى» دەگەن ايەلىڭىز، قۇدالىققا كەلگەن ادام ەكەن. يمەنىپ تۇرعان ايەلدى اڭداماي، ءسىز دە...

كۇيەۋى نە دەپ اقتالارىن بىلمەدى.

− ءاي، تىنىشتىق پا؟ – دەدى زۋمرات كەمپىر انادايدا وتىرعان جەرىنەن.

− تىنىشتىق، اپا، تىنىشتىق... – دەدى كەلىنى. جانىنا جاقىنداپ، بولعان وقيعانى ايتقان. بالاسى شەشەسىنىڭ الدىنا كەلىپ، كىناسىن مويىنداعانداي، ۇندەمەي تۇردى.

− ال، اقىماق بالام، قىلارىڭدى قىلىپسىڭ. ەندى ءبىر امالىن تاپ. قىزىڭنىڭ سوراسىن اعىزبا، − دەدى كەمپىر اشۋلانىپ.

جورا اكا قىزىنىڭ الدىنا بارىپ، كەرەۋەت شەتىنە وتىردى.

− اقىماق اكەڭدى كەشىر، قىزىم، − دەدى ونىڭ بۇرىمىنان سيپاپ وتىرىپ.

قاسيەت بەتىن قابىرعاعا بۇرعان كۇيى، جىلاپ جاتىر.

− مەن قاتەلىك جاسادىم، قىزىم. ەندى ونى ءوزىم رەتتەيمىن، − دەپ قىزىنىڭ شاشىنان يىسكەپ قويدى.

بولمەدەن شىعا بەرە، اس ۇيدە جۇرگەن ايەلىنە:

− اس-اۋقاتىڭدى سال، قۇدانىڭ ۇيىنە بارامىز، − دەدى بۇيىرىپ.

ماشيناسىن گاراجدان شىعاردى. اس-اۋقات، جەمىس-جيدەكتەردى كولىكتىڭ جۇك سالعىشىنا تيەدى.

سوسىن:

− قانە، اپالار، تۇرىڭىزدار، قۇدالىققا ءوزىمىز بارامىز، − دەدى.

كامىل بۇل كەزدە دوسى سابىرمەن ۇستاحانادا سويلەسىپ تۇرعان ەدى. ءبىر بوتەن ماشينا ەسىك الدىنا كەلىپ توقتادى. كامىل رۋلدە وتىرعان قاسيەتتىڭ اكەسىن تانىپ، ساسقانىنان ورنىنان تۇرا الماي قالدى.

ايتەۋىر قاسىنداعى سابىرعا:

− تەز ءمانزۋرا اپا مەن ايەلىڭدى شاقىر، شەشەمە جاردەم بەرسىن، ءوزىڭ قوناقتارعا قىزمەت قىل، − دەۋگە شاماسى كەلىپ، ۇستاحاناسىنا كىرىپ كەتتى.

ايەلدەر اۋلادا و جاق-بۇ جاققا نازار تاستادى. اۋلا ءىشى تاپتاي. ءىشى جايناپ تۇر. سان الۋان گۇل كوزدىڭ جاۋىن الادى.

مۋسرات كەمپىر ءۇش ايەلدى جانە ارت جاقتا باسىن ءيىپ تۇرعان، ءوزىن قايىرشى دەپ، ءبىر تۇيىنشەك نان ۇستاتقان جىگىتتى كوردى. نە ىستەرىن بىلمەي، تىرەۋگە سۇيەنىپ قالدى.

سابىردىڭ شەشەسى ءمانزۋرا مەن كەلىنى كەلىپ، مۋسرات كەمپىردىڭ جاعدايىن جەڭىلدەتتى. قوناقتارمەن سالەمدەسىپ، ىشكە كىرگەندە، مىڭ بولعىر سابىردىڭ ايەلى كورپەشە سالىپ ۇلگەرگەن.

قوناقتار تورگە وزدى. جورا ءوزىنىڭ كىناسىن سەزىنگەندەي، اس-اۋقاتتى ءتۇسىرىپ كەلىپ، داستارحان شەتىنە باسىن سالبىراتىپ وتىرا كەتتى.

اڭگىمەنى زۋمرات كەمپىر باستادى:

− مەنىڭ بالام ۇلكەن قاتەلىككە جول بەردى. سول قاتەلىگى ءۇشىن، وزىڭنەن كەشىرىم سۇراي كەلدىك. ءمانزۋرا كورشى ءسوز ءمانىسىن ۇعىنىپ، كوپشىلىكپەن بىرگە مۋسرات كەمپىرگە نازار اۋداردى.

− «تانىماعاندى سىيلاماس» دەگەن. ەكى جاسقا باقىت تىلەپ كەپ وتىرمىز. ەر جىگىتتىڭ باسىن يدىرمەڭىز.

− كۇتپەگەن جەردەن كەلىپ، مەنى ىڭعايسىز جاعدايدا قالدىردىڭىزدار. سىزدەردى كۇتۋگە ارنايى دايىندىق كورۋىمىز كەرەك ەدى، − دەدى مۋسرات كەمپىر قوناقتىڭ ۇلكەنىنە قاراپ.

− مايدا-شۇيدەنى ويلاماڭىز، ءبارى بار. داستارحان تولا، مىنە! – دەدى زۋمرات اجە. اۋىل اقساقالى اشۋرمات اتا كەلگەندە، جاپاتارماعاي ورىندارىنان تۇرىپ، شالعا توردەن ورىن بەردى. داستارقانعا قول جايىپ، اتا-بابا رۋحىنا قۇران باعىشتادى. ەكى جاسقا يگى تىلەكتەرىن ايتىپ، ءپاتىر نان سىندىرۋعا شاقىردى.

− كىم ءپاتىر سىندىرادى؟

ەكى كەمپىر ءبىر-بىرىنە قاراستى.

− ءپاتىردى ەكى جاستىڭ اكەسى سىندىرسىن، − دەدى مۋسرات كەمپىر.

بۇل ءسوزدى جۇرت ماقۇلدادى.

جورا اكا وزدەرىنىڭ ءپاتىرى ۇستىنە، مۋسرات كەمپىردىڭ ءپاتىرىن قويىپ، ەكەۋىن بىردەن «بيسميللا» ايتىپ، قوس قولداپ سىندىرىپ، الدىمەن ەكى كەمپىرگە ۇستاتتى. ولار وتىرعاندارعا «توي كورىڭدەر،» − دەپ اينالاعا ۇلەستىردى.

− قۇدا قۇتتى بولسىن! – دەپ ءبىر-ءبىرىن قۇتتىقتاستى.

وسى راسىمنەن كەيىن، جورا اكانىڭ جانارى جاسقا تولىپ، اۋلاعا شىعىپ كەتتى.

كامىل مەن قاسيەتتىڭ تويى بولدى.

وزبەك تىلىنەن اۋدارعان: گۇلداريا اشىرباەۆا

Abai.kz