ءانابىر جىلى ءبىر اعامىز كەلدى. قاسىندا مەكتەپ ءبىتىرىپ جاتقان قىزى بار.
— مىنا قارىنداسىڭ جۋرناليست بولعىسى كەلەدى. اقىل-كەڭەسىڭدى ايت، — دەدى اعامىز وزىمسىنە سويلەپ. 
سويلەسىپ كورسەم، بالا جۋرناليستيكانىڭ اۋىلىنان ءتىپتى الىس ەكەن. ءتىپتى قازاقستاندا شىعاتىن گازەت-جۋرنالداردى دا ايتا الماي ءمۇدىردى. جازعاندارىن الىپ قارادىم. باسقاسىن بىلاي قويعاندا، جالعاۋ، جۇرناق دەگەندەرىڭىز الدىنداعى سوزگە جابىسا قالاتىن شوعايناعا اينالىپتى.
الدىمەن قارىنداسىمىزعا، كەيىن اكەسىنە ايتىپ ەم، ەكەۋى دە شورشىپ ءتۇستى. ء«وزىڭدى ءبىر دۇرىس جىگىت ساناۋشى ەم...» — دەدى اعامىز سىزدانىپ، — سەن دە وسىلاي رەداكتور بوپ تۋماعان شىعارسىڭ. جاس بالا عوي، ۇيرەنەدى، ءوزى تالانتتى، ولەڭ شىعارادى...». باسقا وقۋدى ءبىتىرىپ تە جۋرناليست بولۋعا بولاتىنىن ايتىپ تۇسىندىرمەك بولعان ارەكەتىمنەن تۇك شىقپادى.
كەيىن الگى قىزدىڭ جۋرفاكتىڭ اقىلى بولىمىنە وقۋعا تۇسكەنىن ەستىدىم. اكەسى الماتىدان پاتەر جالدادى. وسى كۇنى وقۋىن ءبىتىرىپ شىققان قارىنداسىمىز مۇلدە باسقا سالادا ءجۇر ەكەن. قايران، بوسقا شاشىلعان اقشا...
وسىنداي جاعدايلار جىل سايىن قايتالانادى. ەرتاي اعام ەكەۋمىز ءبىراز ادامعا اقىل ايتتىق. ءاي، بىراق تىڭدامايدى-اۋ، تىڭدامايدى. 
جاقىندا تاعى ءبىر قىز كەلدى. «ارمانىم — جۋرناليست بولۋ!» — دەيدى. ءالى ماقالا جازىپ كورمەپتى. بىراق تۆ-داعى ادەمى اپايلارىن كورىپ، قاتتى قىزىعادى ەكەن. گرامماتيكاسى ءتاپ-ءتاۋىر. «اينالايىن، سەن فيلفاكقا بارشى، ونى ءبىتىرىپ تە جۋرناليست بولا الاسىڭ. ال ەگەر جۋرفاكتى ءبىتىرىپ، جۋرناليست بولا الماساڭ، ديپلومىڭ ەشتەڭەگە جارامايدى». «جو-جوق، اعاي، جۋرفاكتا وقىعىم كەلەدى!» — دەيدى قارىنداسىمىز تاباندى تۇردە. ءارى-بەرى ايتىپ ەم، بولار ەمەس. سوسىن:
— اينالايىن، جۋرفاكتا كىمدەر وقيتىنىن بىلەسىڭ بە؟ — دەدىم ءتۇسىمدى سۋىتىپ.
— كىمدەر، اعاي؟ 
— فيلفاكقا تۇسە المايتىندار وقيدى. 
قارىنداسىمىز كۇلىپ جىبەردى. سوسىن قوشتاسىپ، ەسىككە بەتتەدى. بىراق اۋەلى جۋرفاكقا تاپسىراتىنىنا كۇمانىم جوق... 
سىرتتاي قاراعاندا، وپ-وڭاي بوپ كورىنگەنىمەن جۋرناليست بولىپ ىستەۋ وتە قيىن. اسىرەسە، ايەل ادامعا. ارقىراعان بايى، ەتەگىنە جابىسقان بالا-شاعاسىمەن الىسا ءجۇرىپ، كەرەمەت دۇنيەلەر تۋدىرىپ جۇرگەن كەلىنشەكتەرگە مىڭ العىس. تاۋسىلمايتىن ءىسساپارلار دا وتباسىنىڭ بەرەكەسىن كەتىرىپ جۇرگەن جايتتاردى كورىپ ءجۇرمىز. بىراق جۋرناليستيكا — ەرىككەننىڭ ەرمەگى ەمەس. كەيدە اۋپىرىمدەپ وقۋ ءبىتىرىپ، بىردەڭە عىپ جۇمىسقا ىلىگىپ، سوسىن ءومىر بويى رەداكتورىنىڭ «قانىن ىشەتىن» كەيبىر قارىنداستارىمىزدىڭ باسقا سالاعا كەرەمەتتەي يكەمى بار ەكەنىن كورەسىڭ...
بالامىزدى، اسىرەسە قىز بالانى جۋرفاكقا جىبەرەردە ءسال ويلانايىقشى. جۋرناليستيكا دەگەنىمىز تەلەۆيدەنيەدە جارقىراپ كورىنەتىن سۇلۋ قىزدار عانا ەمەس قوي. ولاردىڭ دا كوبىنىڭ «سىرتى ءبۇتىن، ءىشى ءتۇتىن» ەكەنىن ۇمىتپايىق.