Жалығу
Абайдың 20-қара сөзі: "Тағдырдың жарлығын білесіздер - өзгерілмейді. Пендеде бір іс бар жалығу деген" - деп басталып, осы жалығудың қандай адамға тəн екенін түсіндіріп барып, былай демейтін бе еді:
"Бірақ осы жалығу деген әрнені көрем деген, көп көрген, дәмін, бағасын, бәрінің де баянсызын біліп жеткен, ойлы адамнан шығады. Соншалық ғұмырының баянсызын, дүниенің әрбір қызығының акырының шолақтығын көрген-білгендер тіршіліктен де жалықса болады".
Иə, "Ойлы адамға қызық жоқ бұл жалғанда" дегенді өлеңмен жазған қайран Абай, 20-қара сөзінде сол концепциясын ары қарай дамытып, былай деп тəмамдайды:
"Бұлай болғанда ақымақтық, қайғысыздық та бір ғанибет екен деп ойлаймын".
"Рас-ау!" - деп қалай бас изеп келісіп қойғаныңды өзің де байқамай қаласың.
Бірақ, жалығу - түңілу емес. Ойлы адам ешуақытта түңілмейді. Басында тұрған бақтың баянсызын түсінген адам, сордың да өтпелі екенін түсінбейді дейсіз бе? Түсінеді.
Мұрат Рақымжанның Facebook-тегі парақшасынан
Abai.kz
